24 oktober 2024

Brian: “Hier kun je jezelf zijn”

Brian, voormalig steward, is nu verpleegkundige op een NAH+ woongroep en creëert een positieve sfeer voor bewoners met niet-aangeboren hersenletsel. Lees hier zijn verhaal. 

Jarenlang vloog Brian Pothoven (45) als steward de hele wereld over. Tot een passagier tijdens een vlucht naar Egypte onwel werd. Terwijl vier stewardessen verstijfd toekeken, handelde Brian direct. Hij gaf de vrouw zuurstof en bleef aan haar zijde. “Eindelijk kwam ik tot mijn recht”, vertelt hij. Terugkijkend was dit het begin van iets veel groters.

Veertien jaar na die turbulente gebeurtenis is Brian inmiddels verpleegkundige op de NAH+ woongroep van Thebe in Breda. NAH staat voor niet-aangeboren hersenletsel. En de plus? Die verklaart de ernstige (gevoels- en gedrags)problemen die daar vaak nog bovenop komen.

De hersenen van de tien bewoners op Brians woongroep zijn zo ernstig beschadigd, dat ze niet meer zelfstandig kunnen wonen. Bijvoorbeeld door een ongeluk of een propje in een bloedvat. Hier, in het gloednieuwe Heilaarstaete, wonen ze in verschillende leefmilieus afhankelijk van hun mogelijkheden en zelfstandigheid. Bij Brian wonen de bewoners in een beschermd leefmilieu, zoals dat heet. 24 uur per dag zijn ze afhankelijk van zorg. Maar als je denkt dat hier een sombere sfeer heerst, dan heb je het mis! En daar heeft Brian waarschijnlijk wel iets mee te maken.

Vol bravoure
Dat Brian zin heeft in het interview voor dit artikel, is wel duidelijk. Met een uitbundige zwaaisessie voor het raam heet hij zijn bezoek welkom. Met de lift gaan we samen naar een ruimte waar we rustig kunnen praten. Als die lift – om onduidelijke redenen – op de verkeerde verdieping stopt en daar niemand staat, zucht hij hoorbaar. Vlak voor de deur sluit, roept hij nog even: “Hallo? Hallo!”

Het is illustratief voor wie Brian is: extravert en vol bravoure. “Ja, ik bén zo”, vertelt Brian, “in het dagelijks leven, maar ook als verpleegkundige. En hier kun je jezelf zijn, dat moet! Zet je een masker op? Dan prikken ze daar doorheen.” Gelukkig heeft hij dat van huis uit meegekregen: altijd jezelf zijn. We hebben ondertussen koffie gehaald en het gesprek is op dreef. Brian zwaait zijn benen over de zijleuning van de stoel en neemt een slok van zijn cappuccino: “Een beetje chemisch, maar wel lekker”, is zijn review.

Van jumbojet naar ziekenbed
Brian legt uit dat hij in 2012 stopte met vliegen bij KLM. Dat was niet lang na zijn actie als ‘Flying Doctor’. “Het was leuk om Chanel N°5 te verkopen achter een trolley, maar ik zocht meer diepgang.” Hij besloot zijn hart te volgen, maar dat viel niet mee. “Ik wilde eigenlijk hbo-verpleegkunde gaan doen, maar dat was echt een kostenpost. Dat ging toen niet.” Hij koos voor de in-service-opleiding tot verpleegkundige in het Máxima MC in Eindhoven, een combinatie van leren en werken. “Dat was heel nuttig, want ik leerde bijna alle afdelingen kennen.”

Met zijn diploma op zak begon Brian in een verpleeghuis voor mensen met dementie. Daar werkte hij drie jaar, ook bij Thebe, waar mensen in de laatste fase van hun leven verbleven. Maar op een dag kwam hij toevallig in contact met bewoners op de NAH+ locatie en dacht: wat gebeurt hier veel tegelijk, hier wil ik werken. “Die dynamiek, ik hou ervan. En toen ben ik hier beland. Best een verhaal hè?”, zegt hij lachend.

-- De tekst gaat door onder de afbeelding

Iemands wereld proberen te begrijpen
Het werk op de NAH+ woongroepen is uitdagend en onvoorspelbaar. “Je moet de wereld van iemand met NAH proberen te begrijpen. Bij mensen met hersenschade werken de receptoren bijvoorbeeld langzamer,” legt Brian uit. “Bij hen komt de boodschap misschien vijf, zes seconden later pas aan. Dus als ik vraag: kom jij je bed uit? Dan verwacht ik niet dat iemand dat meteen doet. Daar moet je rekening mee houden.”

Deugnieten onder elkaar
Brian werkt 32 uur per week, verdeeld over dag- en nachtdiensten. Hij ziet de bewoners misschien wel vaker dan wie dan ook. Gelukkig maar, dat hij met iedereen goed contact heeft. Toch heeft hij met sommigen iets extra’s, zoals met één van de dames. “Wij zijn allebei deugnieten. Dan kijkt zij mij aan en zegt: ‘Dagbesteding? Kun je geen nachtbesteding voor me regelen?’ En dan liggen we helemaal in een deuk. Dat is toch fantastisch?”

Met een lach naar huis
Wanneer is zijn werkdag hier geslaagd? “Als alle bewoners de zorg hebben gehad die ze nodig hadden. Dan ga ik met een lach naar huis. Moe, dat wel. Maar ik zou echt niks anders willen, en dat meen ik.’’ Brian verruilde de luchtvaart dus voor een baan die hem lucht geeft. En daar heeft hij geen seconde spijt van. “Dit werk geeft me zo veel meer rust en stabiliteit. Daar was ik wel aan toe.”